unutulmayan...

durmadan taşırdım yanımda üç şeyi

iri çakıl tanelerini , çatlamış bir narı

bir öpüşün bıraktığı harlı lekeyi

ipekten

çalınmış

umutlarla taşırdım

ah sevgilim derdim , ölüm

ne kadar çoktu yaşadığımızda

bize hep beyaz mendil 

sallayan

ölüm ki ,

iki kapısında 

haki bir yalnızlık

dikilirdi

ve

hatırlatırdı

bize , güz kuşlarının

uçup gittiği denizleri

bense , yulaf kokan 

dağlı ellerinde 

doloşmak gibi kolaydır

sanırdım yaşamak ve sana kansız 

gökyüzü

getirirdim 

getirebilsem ah ,

avlusunda çocukların 

korkmadan oynadığı

lalelerle 

donanmış simli bir gökyüzü

bir öpüşün bıraktığı harlı lekeyi

çatlamış bir narı , unutmadan .

''behçet aysan''

''düello'' adlı kitaptan