silah fabrikasında çalışıyordu...

silah fabrikasında çalışıyordu
bunaltan sorularla yüreğinde
terleyerek uyanıyordu
boğuntu içinde

kanlı çocuk yüzleri
geçiyordu düşlerinden
cesetler geçiyordu
bombalanmış kentlerden

bir an geldi bakamaz oldu
eşe , dosta , arkadaşlara
kaçtı kalabalıklardan
sığındı ıssızlıklara

yazdı içinden geldiğince
zihnini kemiren düşünceleri
ve bir gün iş saatinde
çıkardı koynundan bildiriyi

bir çılgının sesiyle
okudu haykırarak :
''arkadaş , yaptığın
korkunç işi bırak''

çocuklar öldürülüyor
ürettiğimiz silahlarla
bir son vermeliyiz
bu canavarlığa

fabrikada iş
durdu bir an
sirenler çaldı
sesi duyulmaz oldu uğultudan

''yaratan , üreten insanlarız biz
bir çıkarımız yok savaşmaktan
vazgeçelim elbirliğiyle
silah yapmaktan...''

sürükleyip götürdüler
bir daha haber çıkmadı ondan...
kimi ''kaçık'' dedi ona...
kimi ''kahraman'' .

''ataol behramoğlu''

''bebeklerin ulusu yok'' adlı kitaptan