...
avucundaki hapları susuz susuz yuttu . unutmuştu bile adamı . ama adam ayırmıyordu gözlerini ondan .
- bi beş lira versene evlât .
- yok para mara...
- inanır mısın üç gündür para arıyorum yerlerde . üç gündür kafam önümde hep . dolaş babam dolaş... beş kuruş bulamadım halâ...
- çok ararsın daha !
- vay canına be ! ne biçim insan bunlar yahu ? kimse metelik düşürmüyor demek ! vay itoğlu itler vay ! cin kesilmiş millet...
- enayi mi sandın herkesi kendin gibi ?
arap ayağa kalktı . üşümüştü . aklına zargana geldi birden . ''çürümüştür belki de'' diye düşündü . ''bırakma beni arap !'' yanındaydı sanki . beyninde ötüyordu sesi : ''bırakma beni arap''
uzun uzun yürüdükten sonra , kirli bir kahveye girdi . haptan uyuşmuştu iyice . insanlar , eşyalar sahi değildi sanki . oyuncak gibiydi her şey . duvarda koca bir saat vardı . sarkacına baktıkça bir hoş oluyordu gözleri . kapının açılıp kapanmasını , karşıda gazete okuyan adamın gözlüklerini , radyonun sesini çok ilginç buluyordu . saçma sapan şeyler geliyordu aklına . şükriye , 14 numarada , cama dayanmış : ''benim kocaoğlan çoraplarının kokusuna bayılıyor'' diye gülüyordu . ''kirden kaşar olmuş çoraplar artık... alır alır , koklar onları... içine çeker ''oh , oh'' diye... eee , kocaoğlan ne de olsa !''
kafasındaki film birden kopuyor , bir başka film başlıyordu . karasultan , yaprak'a : ''mâdem o kadar hesaptan anlıyorsun , altmıştan yetmişe kadar say bakalım kız !'' diye bağırıyordu . yaprak altmışdörtte takılıyor , altmışdörtten altmışaltıya atlıyordu . kızlar bağıra bağıra gülüşüyorlardı . yaprak : ''küçükken menenje geçirmişim ben'' diyordu , ''ondan sayamıyorum'' ''menenje değil , menejit'' diyordu kızlardan biri .
bu kısa film de bitiyor , ressamla neptun'un ağız dalaşı başlıyordu ardından :
- ne dedin , ne dedin neptun ? sevmiyor musun hiçbir şeyi ?
- hiçbir şeyi...
- beni ?
- öööö...
- yurdunu ?
- hayır .
- ulusunu ?
- hayır .
- hayret yani... valla hayret... peki tanrıyı ?
- hayır .
- valla hayret... peki neden yau ? dünyada hiçbir şeyi sevmeyen insan olur mu ? bir çiçeği , bir kuzuyu , bir bulutu , bir resmi , bir insanı... bir ressamı...
- neden olmasın ? ben varım işte !
- peki kendini ?
- kendimi de sevmiyorum... en sevmediğim , kendimim üstelik .
- pes doğrusu . pes valla sana .
...
avucundaki hapları susuz susuz yuttu . unutmuştu bile adamı . ama adam ayırmıyordu gözlerini ondan .
- bi beş lira versene evlât .
- yok para mara...
- inanır mısın üç gündür para arıyorum yerlerde . üç gündür kafam önümde hep . dolaş babam dolaş... beş kuruş bulamadım halâ...
- çok ararsın daha !
- vay canına be ! ne biçim insan bunlar yahu ? kimse metelik düşürmüyor demek ! vay itoğlu itler vay ! cin kesilmiş millet...
- enayi mi sandın herkesi kendin gibi ?
arap ayağa kalktı . üşümüştü . aklına zargana geldi birden . ''çürümüştür belki de'' diye düşündü . ''bırakma beni arap !'' yanındaydı sanki . beyninde ötüyordu sesi : ''bırakma beni arap''
uzun uzun yürüdükten sonra , kirli bir kahveye girdi . haptan uyuşmuştu iyice . insanlar , eşyalar sahi değildi sanki . oyuncak gibiydi her şey . duvarda koca bir saat vardı . sarkacına baktıkça bir hoş oluyordu gözleri . kapının açılıp kapanmasını , karşıda gazete okuyan adamın gözlüklerini , radyonun sesini çok ilginç buluyordu . saçma sapan şeyler geliyordu aklına . şükriye , 14 numarada , cama dayanmış : ''benim kocaoğlan çoraplarının kokusuna bayılıyor'' diye gülüyordu . ''kirden kaşar olmuş çoraplar artık... alır alır , koklar onları... içine çeker ''oh , oh'' diye... eee , kocaoğlan ne de olsa !''
kafasındaki film birden kopuyor , bir başka film başlıyordu . karasultan , yaprak'a : ''mâdem o kadar hesaptan anlıyorsun , altmıştan yetmişe kadar say bakalım kız !'' diye bağırıyordu . yaprak altmışdörtte takılıyor , altmışdörtten altmışaltıya atlıyordu . kızlar bağıra bağıra gülüşüyorlardı . yaprak : ''küçükken menenje geçirmişim ben'' diyordu , ''ondan sayamıyorum'' ''menenje değil , menejit'' diyordu kızlardan biri .
bu kısa film de bitiyor , ressamla neptun'un ağız dalaşı başlıyordu ardından :
- ne dedin , ne dedin neptun ? sevmiyor musun hiçbir şeyi ?
- hiçbir şeyi...
- beni ?
- öööö...
- yurdunu ?
- hayır .
- ulusunu ?
- hayır .
- hayret yani... valla hayret... peki tanrıyı ?
- hayır .
- valla hayret... peki neden yau ? dünyada hiçbir şeyi sevmeyen insan olur mu ? bir çiçeği , bir kuzuyu , bir bulutu , bir resmi , bir insanı... bir ressamı...
- neden olmasın ? ben varım işte !
- peki kendini ?
- kendimi de sevmiyorum... en sevmediğim , kendimim üstelik .
- pes doğrusu . pes valla sana .
...
''irfan yalçın''
''genelevde yas'' adlı kitaptan
''genelevde yas'' adlı kitaptan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder