kâlbini kanatırcasına...

yeryüzündeki çılgın insanları düşün
hayâlleri de çılgındır onların
çılgınca yaşarlar
ölümleri de çılgıncadır
çılgınca gelir diğer insanlara ölümleri
onların akılları almaz bu çılgınlığı...

bir kavgaya girdilermi ;
çılgınca girerler...
sevdilermi çılgınca ;
kâlplerini kanatırcasına severler
diğer insanlar anlayamaz onları
ve milyonlarca insan içinde ;
yalnız yaşamaya mahkum edilmişlerdir
ama yine de bulurlar ;
kendi dillerinden anlayan birilerini...

onlar çılgındırlar...
bedenleri fikirlerine dar gelmeye başladığı vakit ;
gözlerini kırpmadan
hiç düşünmeden
yırtarlar derilerini yürüdükleri yolda
onlar çılgındırlar...
ve elleri kolları bağlıyken bile ;
tükürmüşlerdir içlerindeki öfkeyi ölümün suratına...

yeryüzündeki çılgın insanları düşün
her ne kadar çılgın da olsa hayâlleri
bir o kadar da insancadır
ve tüm insanlar içindir...

dur ve düşün şimdi
en çok kim dinler ;
güvercin kuşlarının
uzaklaştıkça azalan kanat seslerini
en çok kim üzülür ;
dalından düşen kurumuş bir yaprağın ;
sonbaharı haykıran hüznüne ?
ve en çok kim içerlenir ;
bir düşün bakalım
sonbahardaki yapraklar gibi ;
dalından düşerek ölen gençlerimize...

onlar çılgındırlar...
katlanamaz hiçbir ölümlü
onların çektiği acıya...
göçmen kuşlar gibidir onların ruhları
yolculuklara mahkum edilmişlerdir
aradıkları şey
burada değildir çünkü !


''proleter balık''