diren işçi...

yalnızlığın karşısında
uçsuz bucaksız koskoca bir ormandır ,
günün ilk saatlerinde
güneşin öpüşleriyle uyanan o çiçek...
karlı bir toprak yolda ilerleyen
yüzü soğuktan tatlıca yanık
bir köy çocuğunun umududur karanlık gecede

çaresizliğin karşısında
ipe sapa gelmez bir direnişçidir
kenetlenmiş dişiyle
ve kavganın anlamını bilişiyle...
yalnızlığın karşısında
bir ormandır açan o çiçek
tiksindirici bu sessizliğin tam ortasında
zamanı gelince bir silâh gibi
patlayacak bir çığlıktır o
ve koskoca bir sınıfın haykırışıdır ;
saplı olduğumuz yalnızlığın karşısında...

dimdik yürüyen bir işçidir ;
avcumuzun içindeki güneşe doğru .


''proleter balık''