özledim insanlığımı...

kilitli kapılar korkutuyor beni
ağlayan bir çocuk sesi ,
içimi yaralayıp duruyor
betonlarla çevrili bir kentin ortasında...
bir taraftan yağmacılar
toplayıp yakarken kitaplarımızı
bir taraftan da gergedan sürüleri gibi
karanlığın içine uzattığımız ateşi
söndürmek için geliyorlardı ayaklarıyla...

onlar karanlık odaları seviyorlardı
birbirlerinin yüzlerindeki çirkinliği ,
görmekten korkuyorlardı .

kilitli kapılar korkutuyor beni
tutsak sevdalarla kuşatılmış bir ülkede...
nasıl sevebilirimki bir başkasını ,
devrimi bu kadar çok sevmişken ?

sen ki seviyorsan gerçekten
aç kapımı , gir içeri
dal odama , yak ışığı
özledim çünkü insanlığımı
betonlarla çevrili bir kentin ortasında...


''proleter balık''