bekletme...

sensiz mahşer-i kalabalık yalnızlıktır bana
matemsiz bir günün arefesi de olsa
hüzün kaplar yüreğimi
yorgun bir askere diner hayallerim
ve ağlamaya başlar günlük
çünkü ,
hüzünlü sözler yazılmıştır beyaz sayfalara
içe kanar yüreğim
hüznün kasvetiyle
ağlamaklı dudaklarla nerdesin derim
nerdesin ?

unutulmuş bir ağaç gibi
şehrin kalabalığında yalnızım
ve tek
serserice arşınlarım dar sokakları
ve bir uçurum kenarı ağırlar beni
soğuğa aldırmaz bedenim
beklerim engin mavide seni
nerdesin ?
biliyorum birgün döneceksin
ama fazla bekletme
belki dayanamaz bu yürek
bakarsın ben de gelirim...


''beta''