''günaydın tavuklar , horozlar
artık memnunum yaşamaktan''
memnunsak eğer yaşamaktan ; bu sözcükleri yakınlaştırabiliyoruz diyedir birbirine . ya da her sabah aynı düşle uyanıp , tüm gün aynı düş içinde uğraşıp , gece de yorgun gözlerimizi aynı umuda kapattığımızdandır. çok memnunuz , böylesi bir düş içinde , hiç bitmeyecek bir uğraş içinde olmaktan .
bu uğraş kimimizin nasırlı ellerinin , kimimizin yırtık ayakkabılarının , kimimizin de uykusuz gecelerinin kimliğidir. nasıl memnun olmayız ki yaşadığımız böylesine ağır bir hayatı . üstelik dünyayı karşımıza almışken , belki de tüm dünya düşmanımızken düş kuruyoruz diye...
''saatleri kuruyorum'' diyor can yücel , ''düş kurarcasına'' . işte biz de her sabah saatlerimizi kuruyoruz uğraşımıza .
neden aragon'un elsa'yı yazdığı mektupların peşindeyiz . soruyoruz size neden maden ocakları kapısındayız halâ ? neden halâ şiirleri buket yapıp , hiç bilmediğimiz coğrafyaların ; hiç tanımadığımız insanlarına yolluyoruz ? neden halâ yoksulluğa kitap çalıyoruz , neden postacılara yol gösteriyoruz ? neden yorulmuyoruz bu merdivenlerde ? neden dionysos ile apollon'u birbirinden ayırmıyoruz , neden unutmadık halâ rosenberg'leri neden ?
siz de biliyorsunuz ya , belki unutmuş ya da gözden kaçırmışsınızdır , bir zaman çok yorulmuş ve dinlenmeyi seçmişsinizdir belki. işte o zaman tavuklara ve horozlara anlatacak , memnun olduğunuz bir hayatınız olmayacak .
bugün memnunsak yaşamaktan , deli gibi çalışmaktan memnunsak , yorgunluktan memnunsak , üretmekten memnunsak , dahası uyumaktan memnunsak , biliyoruz ki birgün eskicilerle tarım işçileri , gökyüzünün orta yerinde şu şiiri okuyacaklar :
''neyin ağacı bu , yeşerir gözlerinde
neyin dünyası bu , vurur dallarına geceleyin
neyin sancısı bu , ağrısı içimize çökende
neyin umudu bu , başımızı dimdik tutar bizim .''
''şişedeki balıklar''
alıntılar : ''necati cumalı'' , ''şükran kurdakul''
artık memnunum yaşamaktan''
memnunsak eğer yaşamaktan ; bu sözcükleri yakınlaştırabiliyoruz diyedir birbirine . ya da her sabah aynı düşle uyanıp , tüm gün aynı düş içinde uğraşıp , gece de yorgun gözlerimizi aynı umuda kapattığımızdandır. çok memnunuz , böylesi bir düş içinde , hiç bitmeyecek bir uğraş içinde olmaktan .
bu uğraş kimimizin nasırlı ellerinin , kimimizin yırtık ayakkabılarının , kimimizin de uykusuz gecelerinin kimliğidir. nasıl memnun olmayız ki yaşadığımız böylesine ağır bir hayatı . üstelik dünyayı karşımıza almışken , belki de tüm dünya düşmanımızken düş kuruyoruz diye...
''saatleri kuruyorum'' diyor can yücel , ''düş kurarcasına'' . işte biz de her sabah saatlerimizi kuruyoruz uğraşımıza .
neden aragon'un elsa'yı yazdığı mektupların peşindeyiz . soruyoruz size neden maden ocakları kapısındayız halâ ? neden halâ şiirleri buket yapıp , hiç bilmediğimiz coğrafyaların ; hiç tanımadığımız insanlarına yolluyoruz ? neden halâ yoksulluğa kitap çalıyoruz , neden postacılara yol gösteriyoruz ? neden yorulmuyoruz bu merdivenlerde ? neden dionysos ile apollon'u birbirinden ayırmıyoruz , neden unutmadık halâ rosenberg'leri neden ?
siz de biliyorsunuz ya , belki unutmuş ya da gözden kaçırmışsınızdır , bir zaman çok yorulmuş ve dinlenmeyi seçmişsinizdir belki. işte o zaman tavuklara ve horozlara anlatacak , memnun olduğunuz bir hayatınız olmayacak .
bugün memnunsak yaşamaktan , deli gibi çalışmaktan memnunsak , yorgunluktan memnunsak , üretmekten memnunsak , dahası uyumaktan memnunsak , biliyoruz ki birgün eskicilerle tarım işçileri , gökyüzünün orta yerinde şu şiiri okuyacaklar :
''neyin ağacı bu , yeşerir gözlerinde
neyin dünyası bu , vurur dallarına geceleyin
neyin sancısı bu , ağrısı içimize çökende
neyin umudu bu , başımızı dimdik tutar bizim .''
''şişedeki balıklar''
alıntılar : ''necati cumalı'' , ''şükran kurdakul''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder