yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek...

aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde sevdim seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek

geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri
suyun ayakları olmuştur ayaklarımız
ellerimiz taşın ve toprağın elleri
ölmeden önce güneşteydi gözleri
ölürken ışıl ışıldı son sözleri
ol sevda ki bizde bir murattır
yılgınlığa karşı direnci söyler
hep aşkla temizler yüreğimizi
dudaklarımızda kirlenmez türküler
ey aç memelerin dirençli çocukları
işte sütü bol bir şafak
girdi yine koynumuza çırılçıplak
yıldızlar metal metal düşmüş yere
her yerde sessizlik kaynaşıyor
kafalar susmuş omuzlar konuşuyor
düşlerin sonsuza koştuğu yerde
sabrın çiçeklerini açtığı yerde
asla kapanmaz yaşanan defter
çünkü tarihin en güzel yerinde
son sözü hep direnenler söyler
saraylar saltanatlar çöker
kan susar bir gün
zulüm biter
menekşeler de açılır üstümüzde
leylaklar da güler
bugünlerden geriye
bir yarına gidenler kalır
bir de yarınlar adına direnenler
yekpare mermer dediler adlarına
ki her yerleri çamurla sıvanmış
donmuş sanki üstlerinde sesler
türküler bir ıslıkta yarım kalmış
ve yürek
imgelerin en ulaşılmaz doruğunda
ey her şeye bitti diyenler
korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler
ne kırlarda direnen çiçekler
ne kentlerde devleşen öfkeler
henüz elveda demediler
bitmedi dah sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek


''adnan yücel''