düş bahçeleri...

aklın çaresiz sarıldığı ve kaybetme korkusunun olmadığı düşünceler , hayaller . olmuş ya da olmamış bütün varlık , varlıksızlık koynunda saklanan sırlı muammalar . insan denilen yaratığın yaratabildiği her şey , işte ancak bu kadar , bu hayaller kadar .

hayaller kurmalı insan , yaşadığını anlayabilmek için . kurduğu hayallerin bazılarından vazgeçmeli , fedakarlığı anlayabilmek için . hayallerinden kimisini de gerçekleştirmeli insan , yaşayabilmenin mutluluğunu tadabilmek için.
ekmek kadar , su kadar gereklidir hayaller . az bir zaman içinde dünyanı değiştirebilirsin . bunun için sadece ama sadece aklını kendi haline bırakmam yeterli olacaktır . insan alıp başını uzaklaşmalı olduğu yerden . kendi yarattığı bir düş bahçesinin içinde bir yürüyüşe çıkmalı . bu bahçe kainatın en güzel bahçesidir . çünkü bu bahçede ne istersen o oluverir kaçıp kurtulmak istediğin ne varsa , orada yer yoktur onlara . delileri düşün bak göreceksin , en güzel hayalleri onlar kurar , en güzel dünyayı onlar yaşar . belki de bu yüzden deliler günahlardan bile muaf tutulurlar . yani düş bahçelerinde cesurca dolaşmak tanrının bile hoşuna gider , deli olmak bir kenara ...

düş bahçelerinde sınır , sınırsızlıktır . ne var ki bu bahçelerin kapısı tektir ve herkese açıktır . kapıdan ilk atılan adım , nereye gidileceği belli olmayan küçük bir başlangıçtır . istenirse eğer hiçbir sona ulaşılmaz , istenildiği vakit de geri dönülebilir . her şey kendini yitirebilir burada . büyük bir boşluğun da düşü kurulabilir ; tanrı olup her şeyi yaratmanın da .

yaşanan bu dünya küçücük ama küçücük kötü bir hayal .yaşanabilecek başka bir dünya ise , düş bahçen kadar büyük olabilir ancak . şimdi herkes zamanın bir hayalini kursun . bakalım dünyanız ne kadar büyük ve yaşamaya değer ?. bana sorarsanız rüzgarın sesi kadar mükemmel bir ezgi , bir ölünün resminden daha güzel bir resim düşleyemiyorum , bağışlayın beni .


''orfoz''