ressam...

marmaris'te kocaman bir villada bir ressam düşünün. yalnız , yaşlı ,biraz da tonton !...şimdiki geçler onu çok seviyor . biliyorsunuz bizim gençler yaşlılara saygıda kusur etmezler pek . aynı zamanda resme ve sanata da düşkündürler . ressam amca deyip elleri kanayana kadar alkışlarlar . sadece gençler değil , politikacısından sanatçısına , akademisyeninden sendikacısına herkes dizilir , onun bu ülkeye çizdiği karanlık resimlerin önünde . dahası her yılın eylül ayında trt'den emekli olanlar , asker emeklisi bu yaşlı amcaya , sabah kahvaltısına giderler ...

sinemalar ve tiyatrolar da iyi tanırlar kendisini . kitaplarla arası pek yok yoktur . oldu olası sevmez kitapları nedense .eylül ayında üşüdüğünde çok kitap yaktığı söylenir . bir keresinde bir oyuncak fabrikasını bile kapattığı olmuş...
geçenlerde bir televizyon programında ülkeyi kurtaran bu yaşlı amca ''yöklendiği'' kanlı resim fırçalarıyla kendisini alkışlamaya gelen öğrencilerini selamladı .''yökü'' de yanındaydı .

fırçaları...düşlerimize çizdiği resimler . kimbilir kaç kuşak bu resimlerin izini bir ''yö(ü)k'' olarak taşıyacağız. bu süre o kadar da uzun olmayacak . çünkü yoksulların umutlarıyla çizecekleri dünya resmi , hitler'den bile daha fazla kitap yakan ''iyi (bizim) çocukları besleyecek ...


''crispos japon balığı''