25 Mayıs 2009 Pazartesi

ma-sal...

bütün masallar ''bir varmış'' la başlarsa eğer...

denizin en korktuğu gün , bir balık gibi , bir balıkçının oltasına takılmakmış. balıkçıların oltaları hergün defalarca deyermiş denizin denizin tenine . ve onun içinden irili ufaklı balıkları çeker alırmış oltalar . hiçbir balıkçı da üzmezmiş denizi bunu yapraken .
masal bu ya , deniz birgün aşık olur bir balıkçıya . hem de elleri bir kez bile denize deymeyen bir balıkçıya . şöyle bir çalkalanınca deniz , balıkçı da sevmiş onu . bu durum aylarca böyle sürüp gitmiş. birgün , balıçı sıkılmış bu ziyaretlerden , denize ; oltasına takılıp onunla birlikte gelmesini istediğini söylemiş . artık oltayla dokunmak yetmiyormuş ona çünkü ...
oysa bu denizin en büyük korkusuymuş ... ama yine de gitmeye karar vermiş balıkçıyla birlikte . çocuklar gibi sevinmiş balıkçı bunu duyunca . oltasını atıvermiş denizin koynuna , başlamış çekmeye . ancak denizin mavi bedeni , oltaya takılmayacak kadar ıslak ve kayganmış ...

ve özgür...
balıkçı bir vakit daha beklemiş denizi
deniz bir vakit daha...
bakmış olacak gibi değil , önce balıkçı terketmiş kıyıyı . ardından da deniz vazgeçmiş denizliğinden . derken , balıklar , martılar terketmiş ...

bu masal da burada bitmiş...


''öteki lepistes''

Hiç yorum yok:

birleşin...

çıktı bir gün bir aydın sakalları arasında saklanmış ağzıyla konuştu işçilerle anlattı gerçeği dedi ben memnunum hâlimden ama üzüyor beni s...