hey arkadaş...

îro çend roje ku ez li malê me. şeş roje. ere ez ne şaş bim şeş roj. şeş rojên min çawa
derbas bûn. ji hefteyekî re rojek maye. wê rojê jî bîne.
-na na. çi difikirî!
jiyana xwe ji serî destpêbikî,rûpelên nû û spî vekî.
-how are you?
beje hevalê delal. tu çi dibêjî zimanekî ku ez jê fam bikim beje.
-diyor ki sen nasılsın yanê tu çawa nî?

heh wê çaxê çebû. ez baş im lê başîyeke ku mirov beje ''baş''e. kurahî ne wisa ye.
ev bû şeş roj. lê salis dibin kelîk.
kelîk dibin saet wext pir giran derbas dibe. aciz dibim.
ez hîs dikim ku xwîna min di bin laşê min de bi lez dibin.
serê min ji eşê dike biteqe. denge min kelogirî ye.
her çiqas ez denge xwe sah nekim jî wisa xuya dike.

-tu tene yî?
-na hinek hevalên min li ba min in. li alîyê çepê mirin û li alîyê rastê jî jiyan heye çend dostên wan hene .
ez wana nas nakim. yek ji wan jî ne jin e ne mêr e qermîçokên rûyên wê xuya dikin.ev ên din tev dişibine hev...
mirov her dem rojên xwe bi bîr tîne û dikeve xewn û xeyalan carna wan xewn û xeyalan de pê keyfxweş dibe carna jî pê xemgîn dibe.

-asmin nerdesin?
gelo mirov wan xeyalan xwe de xwe ewlê hîs dike. bi qasî misqalek jî tirsa wî ya jiyanê namîne. le her çiqas ewlê bin jî ewqas jî xeyalan re tî ne. pîvana xeyalan tuneye,bê sînor in. xeyalên me nasnameya jiyana me ye.

-asmîn bi lez bike dore te ye.
-asmin sıra sende
-hey arkadaş uyan...

hebûn, dîtin û hîskirine ye. lê xeyal jî ji bo jiyanê pêwîste...
(William Shakespeare)


''maraba balık''